De Valleivogels

19 augustus 2022

Mijn goede vader zou waarschijnlijk wel even de wenkbrauwen gefronst hebben bij het idee om in een kerkblad over voetbal te schrijven. Hij had het niet zo op deze sport. En dat werd nog eens versterkt door de wekelijkse gesprekken in de kantine op maandag. 'Altijd gaat dat maar over voetbal,' foeterde hij dan. Ik herinner me nog dat er tijdens een WK-toernooi door de dominee van dienst flink uitgehaald werd over koning voetbal. Ik dacht daar zo het mijne van, maar - zo veronderstelde ik - mijn vader zou een tevreden mens zijn. Maar tot mijn grote verbazing was mijn vader helemaal niet te spreken over die uithaal van de dominee. 'De hele week gaat het al over voetbal, en nu moet ik het op zondag ook nog eens horen'. Het zijn woorden die ik wel in mijn oren geknoopt heb.

Terug naar de Valleivogels. Het zal u vast niet zijn ontgaan dat deze voetbalclub dit jaar 75 jaar bestaat. Daar zou ik overigens geen aandacht aan hebben geschonken, ware het niet dat de eerste kiem voor de oprichting van deze vereniging in de consistoriekamer van ons kerkgebouw is gelegd. Het verhaal gaat dat daar het idee werd geboren om een voetbalvereniging op te richten. Eentje die - uiteraard - op zaterdag zou gaan voetballen. Welke afwegingen er verder allemaal een rol speelden weet ik niet. Feit is wel dat velen uit onze kerk actief zijn bij deze vereniging (of de andere voetbalclub natuurlijk). En feit is ook dat het voor jongeren goed is om actief te zijn. En ik hoop ook maar dat men daar leert om op goede wijze samen te werken. Om het vervolgens in de samenleving toe te passen.

En ik vind het ook mooi om te zien dat kerk en voetbal echt niet hoeven te botsen. Ik weet wel dat het niet altijd een gemakkelijke combinatie is tussen kerk en sport. Met name ook door de refoïsering van de kerk is dat ook het protestantisme binnengeslopen. Maar vanouds was dat niet zo'n probleem, mits het de zondagse samenkomsten niet in de weg zit. Dat de lichamelijke oefening tot weinig nut is (1 Timotheus 4:8) heeft niet met sport te maken, maar met ascese. Mensen dachten door zich lichamelijk te disciplineren, dichter bij God te komen.

Lichamelijk beweging is goed, juist als we in toenemende mate in beroepen werken waar we nauwelijks meer van onze stoel komen.

Terug naar de voetbalclub en de rol van de kerk. Die is er geweest bij de oprichting van de Valleivogels. En die rol is er ook geweest bij menig club in Engeland. Vijf van de clubs die momenteel in de hoogste divisie spelen zijn door de kerk opgericht: Liverpool, Everton, Tottenham Hotspur, Southampton en Manchester City. Misschien zegt het u niets, maar voor menig jongere zijn dit bekende clubs.

In een artikel in Trouw uit 2018 las ik het volgende: 'Christenen werden gestimuleerd zich in te zetten voor de gemeenschap, armen te helpen en de handen uit de mouwen te steken voor de buurt waarin ze woonden. De kerk wilde via het organiseren van sportwedstrijden een volgende stap zetten, waarbij fair play, zelfbeheersing en kameraadschap het uitgangspunt waren. Christelijke normen en waarden, die via de sport werden verkondigd. Bovendien werd sport gezien als een uitlaatklep voor mensen die het moeilijk hadden. Veel van hen hadden een alcoholprobleem. In die tijd was het soms veiliger om alcoholische dranken te drinken dan water, omdat dat erg vervuild was en je er snel ziek van werd.

Sporten was gezond, zei de kerk, die om die reden cricket- en later voetbalclubjes oprichtte.'

Nou dat lijkt me een mooi principe voor welke club dan ook.


Meer informatie:
ds. G.C. Bergshoeff
033-277 13 77
dsb@hervormdscherpenzeel.nl

Terug naar het nieuwsoverzicht