Uit de mond der kinderen

18 juni 2021

'Ik heb de Heere Jezus gezien,' vertelde het mannetje enthousiast aan zijn oma. Een jaar of vijf oud is hij. Hij had de Heere Jezus gezien! Maar oma is nog scherp en vroeg in alle nuchterheid aan haar kleinzoon: 'Had hij soms een zwarte jas aan?' 'Ja dat klopt,' antwoordde de kleinzoon. Oma wist genoeg: hij had de dominee gezien. Ik werd aangezien voor Jezus. Ach, denk je dan met een glimlach, zo gaat dat dus met kleine kinderen. Ze komen er snel genoeg achter dat dit beeld niet echt klopt.

En ik zou het beeld zelf ook ter plekke hebben bijgesteld, zoals eenmaal Johannes de Doper ook deed, toen mensen dachten dat hij wellicht de Christus was. 'Ik ben de Christus niet,' zei Johannes. Hij was slechts gezonden om te getuigen.

En toch zitten er wel wat mooie dingen in die opmerking van dat jongetje. In de eerste plaats laat hij zich totaal niet afschrikken door die donkere kleuren. Er zijn mensen die de donkere kleuren vooral associëren met allerlei akelige en angstige dingen. Bij kinderen is dat wel even wat anders. Die kijken meer naar wie er in dat donkere pak zit. Oudere mensen hebben daar weer allerlei (al dan niet frustrerende) associaties bij.

Vooral mooi in die opmerking van het jongetje is het gegeven dat hij de man in het donkere pak naadloos associeerde met Christus. En dat is eigenlijk het hoogste compliment dat je kunt krijgen.

Ik zou niets liever willen dan dat mensen door mij heen Christus zien. Want dat is vaak het grote probleem. Mijn leven is helemaal niet zoals het zou moeten zijn, en daarmee laat ik bepaald niet altijd een goed beeld van Christus zien.

Soms gebeurt het ook dat we een beetje teveel aandacht voor onszelf opeisen zijn. Soms zelfs zoveel dat we het zicht op Christus verduisteren.

Ooit deed een dominee intrede in een gemeente met de tekst uit Psalm 115:1, Niet ons o Heere, maar Uw naam zei de eer. De hele preek benadrukte de dominee dat het niet om hem ging natuurlijk, maar om God. Maar ja, u voelt wel, het ging ondertussen dus wel over hem. "Denk niet aan een roze olifant", en je denkt de hele tijd aan een roze olifant.

Het mooiste is wanneer we doorzichtig zijn tot op Christus. Transparant. Hoe minder je van jezelf laat zien, hoe meer Christus door ons heen straalt. Dat is de hemelse kunst van het bescheiden zijn. En vooral groot denken over Christus. Daar zit precies het probleem bij velen. Die denken veel te groot over zichzelf. En dan kun je zomaar eens sta-in-de-weg worden voor andere mensen. Het zou mooi zijn wanneer andere mensen in ons, door ons heen iets van Christus zullen zien.


Meer informatie:
ds. G.C. Bergshoeff
033-277 13 77
dsb@hervormdscherpenzeel.nl

Terug naar het nieuwsoverzicht