Bericht uit Afrika - Na de lockdown

25 september 2020

Misschien bent u/ben jij weer aan het werk na een welverdiende vakantie. Misschien is school weer begonnen en vind je dat dit jaar niet zo erg als andere jaren omdat de corona je al een tijdje thuis heeft gehouden. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar dit virus heeft mij wel geholpen om het 'normale' leven meer te waarderen. Tijdens de lockdown was boodschappen doen ineens het enige uitje van de week waar ik dagen van te voren al naar uit keek. Ik was dolgelukkig toen we na weken binnen te hebben gezeten, elke ochtend tussen 6 en 9 een rondje mochten gaan wandelen. Dat terwijl ik normaal gesproken niet per se heel blij word als mijn wekker om 6 uur afgaat. Nu de lockdown niet meer zo streng is, realiseer ik me pas hoe erg ik gehecht ben aan mijn vrijheid om te gaan en staan waar ik maar wil. Ik realiseer me nu pas echt hoe belangrijk het voor me is om bij vrienden op bezoek te kunnen gaan. 5 maanden in een strenge lockdown in Zuid-Afrika was toch soms best wel een beetje zwaar. Ik ben blij dat mijn 'normale' leven, weer een beetje terug is! 

Maar wat als jouw 'normale' leven helemaal geen leven is waar je naar terug wilt? Wat als de honger, het misbruik, het geweld en de armoede blijven? Wat als het voedselproject waar je tijdens de lockdown terecht kon stopt omdat de lockdown 'voorbij' is? Lockdown of geen lockdown, corona of geen corona; de ellende die je hier ziet is overweldigend. Onlangs had ik een gesprek met een collega over de situatie hier in Zuid-Afrika. Zij vroeg mij: 'Waarom laat God zijn kinderen lijden? Waarom laat Hij mij lijden, terwijl Hij zegt dat ik zijn kostbare kind bent?' Hier schrok ik van. Ik kijk altijd een beetje op naar haar vaste vertrouwen in God. En nu kwam juist zij met deze vraag. Ik wist niet goed hoe ik moest reageren en ik heb haar maar gevraagd of ik met haar mocht bidden. 

Op deze momenten voel ik me zo machteloos. Er zijn hier zoveel mensen die lijden. Natuurlijk kunnen we voor deze mensen bidden en dat is het belangrijkste. Maar het voelt verkeerd om mensen met mensen te bidden voor eten op tafel, en ze dan vervolgens niks te (kunnen) geven. Ik heb me de afgelopen maanden wel eens afgevraagd: Waar doe ik dit allemaal voor? Wat heeft dit voor zin? Hoe kan ik nu in mijn eentje een verschil maken? En toen kwam er goed bericht. Er is 6000 euro binnengekomen voor het voedselpakketten-project! Dat is zo'n 400 voedselpakketten waar een familie 2 weken mee kan doen.

Ik had gelijk, in mijn eentje kan ik geen verschil maken. Maar wij als kerk samen, kunnen dat wel! Namens de families die de voedselpakketten ontvangen wil ik u hartelijk bedanken voor u bijdrage. 

Doe recht aan weerlozen en wezen,
kom op voor verdrukten en zwakken.

Psalm 82:3

Daniëlle Davelaar


Meer informatie:
Nardi Kastelein
033-2772804
tfc.danielle@gmail.com

Zie ook: Thuisfrontcommissie Daniëlle Davelaar

Terug naar de vorige pagina

Terug naar het nieuwsoverzicht