10 juli 2020

"Ik heb een vriend van me mijn oude jas gegeven. Hij had het zo koud en ik heb die jas niet nodig." Zegt het jochie die ondanks de kou op zijn blote voeten rondloopt. "Ik vond R5 (35 cent) op straat, maar in plaats van snoep te kopen heb ik het aan mijn moeder gegeven zodat ze beter voor ons kan zorgen," zegt de volgende. "Ik ga niet al mijn eten nu opeten, maar ik neem het mee naar huis zodat ik het met mijn broertjes kan delen." De rest knikt instemmend. Want ja, de meeste kinderen eten niet alles zelf op, maar nemen het mee naar huis om met de familie te delen.

Het is donderdag wat betekent dat we vandaag maaltijden uitdelen aan de jongens. Ze komen in groepen van 20 de tuin (of iets wat daarop moet lijken) binnen waar ze een maaltijd krijgen en waar ze een korte Bijbelstudie doen. Vandaag komt de Bijbeltekst die ze behandelen uit Handelingen 20 vers 35: 'Het is zaliger te geven dan te ontvangen.' En het ontbreekt de jongens niet aan voorbeelden van hoe zij dit in praktijk brengen.

Ik heb het hier niet over kinderen die in grote rijkdom leven. Nee, het zijn allemaal kinderen die afhankelijk zijn van een voedselproject. Ze hebben niks en toch geven ze. De woorden van de Heere Jezus die Paulus hier aanhaalt, zijn niet alleen geadresseerd aan de rijken of aan een andere bepaalde selectie mensen. Deze woorden zijn voor iedereen. Rijk, arm, oud, jong... Maar toch, geldt dit niet meer voor ons rijke Nederlanders dan voor deze kinderen die opgroeien in zulke armoede?

Na afloop vraag ik de leider van de jongens waarom hij juist dit Bijbelvers heeft uitgekozen. "Simpel," zegt hij, "Ik wil niet dat ze passieve ontvangers worden." Ontvangen en daarvan uitdelen, luidt de boodschap. Prachtig natuurlijk om deze jongens zo'n houding aan te leren. Maar het voelt wel oneerlijk, want ze hebben al zo weinig. Als ik er die avond nog iets langer over nadenk, realiseer ik me, dat ik het stiekem misschien meer ongemakkelijk vind dan oneerlijk. Want hoe staat het met mijn balans tussen ontvangen en geven? Geef ik meer dan dat ik ontvang? Of staat het in ieder geval in een verhouding waar ik me niet direct voor hoef te schamen?

Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik soms krampachtig vasthoud aan iets wat ik heb ontvangen. Bang om het weer kwijt te raken. Wat geven betreft weet ik altijd precies wat ik financieel kan missen of wat me qua tijd en energie goed uitkomt. Als leider van deze kinderen hoop je ze het een en ander bij te brengen, maar zo vaak word ik door hen op mijn plaats gezet. Deze kinderen begrijpen deze Bijbeltekst beter dan ik, dat is wel weer duidelijk. Misschien wordt het tijd voor een beetje zelfreflectie. Want: Ik ben niet bang dat deze kinderen passieve ontvangers zullen worden. Maar hoe zit het met mijzelf?

'Het is zaliger te geven dan te ontvangen' (Handelingen 20:35)

Meer informatie:
Nardi Kastelein
033-2772804
tfc.danielle@gmail.com

Zie ook: Thuisfrontcommissie Daniëlle Davelaar

Terug naar de vorige pagina

Terug naar het nieuwsoverzicht