Avondmaal

Om over na te denken

3 september 2010

Ik durf niet te gaan, God, ik durf niet te gaan,
mijn handen zijn vuil, verontreinigd,
mijn voeten zijn ijdele wegen gegaan,
mijn mond heeft een ander gepijnigd,
mijn oog werd geboeid door het werelds festijn,
mijn oor hield de duivel gevangen,
mijn hart, dat een heilige tempel moest zijn,
dacht slechts aan zijn eigen verlangen.
‘k Heb steeds weer gezondigd, naar lichaam en ziel,
scharlakenrood, Heer, zijn mijn zonden,
trots hef ik het hoofd, zelfs wanneer ik voor U kniel.
O Jezus, Uw wonden, Uw wonden,
Uw schreeuw aan het kruis uit Uw stervende mond,
om mij door Uw Vader verlaten,
opdat ik altijd ’t open Vaderhart vond.
Soms kan ik mezelf er om haten,
dat ik uit Uw handen de bete aanvaard,
dat ik naar de beker durf reiken.
Vergeef mij, vergeef mij, ik ben het niet waard,
maar zonder U zou ik bezwijken!

Nel Benschop

Zie ook